تا آوار رو سرمون خراب نشه بفکر چاره نمی افتیم .

اولش صبر میکنیم که کار از کار بگذره بعدش میخوایم توسط بنگاههای خیریه و یا صدقه و اینا به مردم کمک کنیم.
فکر نمیکنیم که چه عاملی باعث دعوای زن و شوهران جوان میشه , بعد که کار از کار گذشت , گلریزانی ترتیب میدیم که داماد بخت برگشته رو که نتونسته مهریه رو بده و تو زندان مونده , از زندان ازاد کنیم.
مشابه این موارد هزار تا هزاره.
ما چرا نمیخواهیم با دور اندیشی طوری زندگی کنیم که مجبور نشیم بعد از خرابی بصره بخوایم با صدقه و این جور کمک ها به مردم کمک کنیم ؟
هر روز قدرت و ارزش پولمون پائین میاد و کاری براش نمیکنیم . بعد که کن فیکون شد , سعی میکنیم با داده وام های با بهره نجومی , به جوانان کمک کنیم که کار و تولید داشته باشن.
روزی که انقلای شد , طلای 18 عیار مثقالی 200 تومن بود . بله درست خوندی . هر مثقال حدود 4/608 گرم هست . الان همان طلا مثقالی 500000 تومان شده. ( کجای دنیا ارزش پول مملکت تا این حد پائین میاد و کسی کاری براش نمیکنه؟
آیا این مصیبت های عظیم با دادن صدقه و گلریزون و کمک های مردمی و صندوق صدقات و اینا , از بین میره ؟
چرا مسئولان دور اندیش نیستند؟