احتمال وجود چشمه حیات در مغز انسان

بر اساس یافته های جدید، سلول های بنیادی موجود در هیپوتالاموس بر فرآیند پیری تاثیر می گذارند. احتمالاً کلید عمر طولانی در قسمت های عمیق مغز نهفته است.

دانشمندان در درک انسان از نحوه کنترل فرآیند پیری توسط مغز به دستاورد بزرگی دست یافتند. آنان توانستند با دستکاری حجم سلول های بنیادی موجود در هیپوتالاموس، فرآیند پیری را در موش ها به تاخیر انداخته و حتی تسریع ببخشند. تیمی از محققان دانشکده پزشکی آلبرت اینشتین نیویورک در سال ۲۰۱۳ دریافتند که قسمتی از مغز به نام هیپوتالاموس ظاهرا نقشی کلیدی در نحوه تنظیم فرآیند پیری دارد. هیپوتالاموس در کارکردهای بسیاری ایفای نقش می کند که از جمله آنها میتوان به رشد، تولید مثل و فرآیندهای سوخت و ساز خاص اشاره کرد، اما ارتباط آن با پیری کشف جدیدی به شمار می رود.

اکنون آن دانشمندان دریافته اند که تعداد اندکی از سلول های بنیادی واقع در هیپوتالاموس نقشی اساسی در کنترل روند پیری دارند. «دونگ چنگ چای» نویسنده ارشد مقاله خاطر نشان کرد: «تحقیقات ما نشان می دهد که تعداد سلول های بنیادی هیپوتالاموس بطور طبیعی در طول زندگی حیوانات کاهش می یابد و این کاهش باعث تسریع پیری می شود.» در مطالعات اولیه در خصوص موش ها، رابطه میان سن و تعداد سلول های بنیادی هیپوتالاموس به بررسی رسید. مشاهدات حاکی است که با بالا رفتن سن موش، تعداد این سلول های بنیادی شروع به کاهش کرد. وقتی موش ها به دو سالگی رسیدند، دیگر خبری از اکثر این سلول ها نبود.

دانشمندان برای تایید رابطه میان پیری و سلول های بنیادی هیپوتالاموس، بطور گزینشی این سلول ها را در موش های میان سال دستکاری کرده و از حالت طبیعی خارج نمودند. این کار در مقایسه با گروه کنترل، باعث تسریع قابل توجه فرآیند پیری موش ها شد. آخرین و هیجان انگیز ترین مرحله مطالعه تیم تحقیقاتی، بررسی این نکته بود که آیا افزودن سلول های بنیادی هیپوتالاموس به مغز میتواند روند پیری را به تاخیر بیندازد یا خیر. سلول های بنیادی هیپوتالاموس به مغز موش های پیر سالم تزریق شد و سپس شاهد کند شدن و حتی در برخی موارد تسریع معیارهای مختلف پیری بودیم.

محققان در تلاش برای پی بردن به چگونگی عملکرد این راهکار ضد پیری دریافتند که این سلول های بنیادی هیپوتالاموس مولکول هایی به نام میکرو RNA را به مایع مغزی – نخاعی آزاد کردند. در این شرایط، فرآیند پیری بطرز چشمگیری با تاخیر همراه شد. باید توجه داشت که این اکتشاف خارق العاده نمی تواند اکسیر جوانی را برای زندگی تا ابد فراهم نماید، اما باعث ارتقای فهم دانشمندان نسبت به عملکرد هیپوتالاموس بعنوان جایگاه فرمان مرکزی در کنترل پیری می شود. در کنار طیف وسیعی از تحقیقات درباره عوامل ضد پیری که هم اکنون در حال انجام است، (از تنظیم پس زایشی گرفته تا دسته جدیدی از داروها به نام سنولیتیک ها)، این مسئله در حال تبدیل شدن به امری قابل باور است که نسل های بعدی انسان ها بتوانند بیشتر از انسان های امروزی عمر کنند. جزئیات بیشتر این مقاله در مجله Nature منتشر شده است.

ترجمه: منصور نقی لو - بیگ بنگ